Authentiek. (Trouw aan je eigen persoonlijkheid)*
Ieder mens is uniek. Van jongs af aan is daar een persoon, met een eigen karakter, eigen persoonlijkheid, eigen smaak. Net als dat er verschil is in auto's qua motor, besturingssysteem etc is dat bij mensen ook het geval.
Voor iemand die meerdere kinderen opvoedt/verzorgt zal het helder zijn dat er verschil zit in hoe elk kind op iets reageert. Waar de ene wat stiller is, praat de ander graag. Waar de ene graag deelt, houdt de ander het liever voor zichzelf. Of dat nou snoepjes zijn of dat het gaat om iets vertellen. Waar de één een tijdlang stil kan zitten, kan de ander niet stil zitten en beweegt continue. Waar de één makkelijk kan kiezen, raakt de ander van slag als er keuze is.
Het klinkt heel logisch toch?
Als je dat zo bedenkt en we kijken naar onze opvoeding, kijken we dan per kind hoe het in elkaar steekt en wat het nodig heeft? Of hebben we ideeën wat kinderen moeten of juist niet mogen, hoe ze zich horen te gedragen en houden we dat aan voor elk kind?
Maakt niet uit welke smaakpapillen jij hebt, je moet eten wat de pot schaft. Of je het lekker vindt of niet.
Maakt niet uit dat jouw lijf veel beweging nodig heeft, je moet gewoon een uur stil zitten. In de kerk of op school, of iets korter thuis aan tafel.
Ik noem maar iets hè, dat begrijp je.
Wanneer we volwassen zijn, kunnen we zelf bepalen wat we eten. Kunnen we zelf een beroep kiezen waar we veel moeten zitten omdat het bij ons past. Of juist een beroep waar we veel beweging hebben omdat we er niet aan moeten dénken om de hele dag stil te zitten.
Behoeften en gevoelens. We hebben ze allemaal. Wel is er een verschil per persoon in welke mate ze aanwezig zijn. Hebben we daar oog voor?
Heb jij daar oog voor?
Ik zal je eerlijk zeggen, ik had daar eerder geen oog voor. Wist er ook niks van af. Hoe meer ik me daarin verdiepte, hoe meer ik leerde over mezelf en automatisch ook over m'n kinderen. Waar ik eerder kon mopperen over gedrag van mezelf, m'n man of een kind, kan ik er nu anders naar kijken.
Voorbeeld? Ik beslis zelf vrij direct. Ik merk of ik iets wil of niet. Mijn man heeft meer tijd nodig. Hij kan eerst heel enthousiast zijn over iets en het later niks vinden. Of andersom. Ik kon daar slecht tegen. Begreep het ook niet. Ga ik er vanuit dat hij het leuk vindt, spreken we het af en vervolgens gaat het niet door omdat hij het toch niet leuk vindt! Inmiddels weet ik dat wij daarin verschillend zijn geschapen. Het werkt gewoon verschillend in ons!
Dat is niet omdat we dat willen, dat is wat het is. Net zoals onze auto sneller optrekt dan onze camper. En we met onze camper langer over hetzelfde aantal km's rijden dan met onze auto.
Nu ik weet hoe dat werkt, heb ik er geen hinder meer van. Als ik iets wil bespreken, weet ik dat hij niet gelijk de beslissing kan maken waar hij echt bij kan blijven. Dat heeft even tijd nodig. Dat is oké. Toen ik daar achter kwam, zag ik ook dat verschil bij m'n kinderen. Wauw! Zo bijzonder om daar rekening mee te kunnen houden!
Weet je welk verschil dat maakt? Een verschil van irritatie, boosheid en ruzie, naar rust, vrede en verbinding.
Authentiek, trouw aan je eigen persoonlijkheid, zoals je bent geschapen door onze Schepper. Mag die persoonlijkheid vanaf babytijd er zijn en blijven? Of zijn er malletjes waar je in moet passen, (ingeschreven)regels waar je aan hoort te voldoen? Zowel voor jezelf als voor je kind. Denk je daar wel eens over?
Wat zijn jouw gedachten als je dit leest?
