Irritatie, afgunst/jaloezie

2019, het jaar van leuke dingen doen. Het komt steeds meer bij mij binnen als een jaar van vrijheid.🙌

Ik had tot voor kort niks met iets van een tijdsbepaling. Ook niet met thema's. Ergens voelde ik irritatie als ik iets las over een bepaalde tijd nemen voor iets, of werken aan een thema. Tot aan het moment van dit schrijven wist ik niet waar die irritatie vandaan kwam.

Ik besefte net dat ik nu zelf én een thema heb én een tijdsduur daarvoor. Aan het einde van 2018 kwam dat tot stand. (staat in de vorige blog) Ik las net een blog die ik al eerder had gelezen. De eerste keer merkte ik irritatie bij mezelf over wat ik las. De tweede keer echter niet, sterker nog, het sprak mij aan! Ha ha, dat vind ik grappig en interessant. Wat is er veranderd? Die blog was hetzelfde gebleven, dus is er iets in mij veranderd. Of zou het te maken hebben met dat ik de eerste keer dat ik hem las, de schrijfster er van niet kende en de tweede keer wel? Misschien ook een beetje.

Maar wat me net helder werd is dat er afgunst onder mijn irritatie zat. Als ik las of hoorde over iemand die een bepaalde tijd ergens aandacht aan ging geven, dan kwam dat bij mij binnen als iets concreets. Iets wat duidelijkheid geeft. Iets van een doel. En dat waren dingen die ik ook wilde! Vandaar de afgunst. En dat uitte zich in irritatie. Dat merk ik vaker bij mezelf. Dat ik bijvoorbeeld een oordeel heb over iemand of op iets van iemand. En als ik dan bij mezelf te rade ga, (wat maakt dat ik dat oordeel heb) kom ik uit dat ik zelf ook graag wil zijn als die ander of wil hebben wat die ander heeft.

Voorbeeld? Op Insta lees ik een post en ik merk dat ik vol kritiek zit tijdens het lezen. Telkens als ik een post van die persoon las, had ik kritiek er op en irriteerde ik me. Ik had een paar keer bedacht om die persoon te ontvolgen en toch deed ik het niet. Alsof ik het ergens prettig vond om iemands post te bekritiseren. Ken je dat? Vandaag was het moment dat ik er langer over nadacht. Hoe dat elke keer weer zo gebeurde. In alle eerlijkheid werd het me helder dat ik graag zou willen wat die persoon had. Veel volgers, veel reacties, allemaal positieve. Ik was afgunstig.

Ik keek naar de betekenis daarvan en las het volgende:
"Afgunst of jaloezie is een soort ongenoegen en ergernis over andere mensen. Het is een gevoel dat als onaangenaam wordt ervaren. Iemand die jaloers is, heeft als wens dat een ander minder heeft dan hijzelf, of dat een ander iets verliest wat hij dan op zijn beurt zelf krijgt."

Precies! Dat. Vervolgens bedenk ik me dat ik niet afgunstig wil zijn. Ik weet verstandelijk dat ik niet gelukkiger ga worden als ik heb waar ik afgunstig op ben. Mijn kindbrein denkt van wel. Ik merk dat het met m'n vlees te maken heeft en met oude pijn.
Op zo'n moment komt in m'n gedachten hoe God mij ziet. Dat het prima is dat die ander heeft wat ze heeft en dat God met iedere leven een plan heeft. Dat ik behoefte heb aan erkenning en waardering en dat mijn kindbrein me verteld dat ik dat krijg als ik ook veel volgers heb en positieve reacties krijg. Dan krijg ik wat ik nodig heb. Mijn volwassenen brein weet dat die gedachten niet kloppen.

God heeft het over het vernieuwen van ons denken. Zo bijzonder vind ik dat. Hoe snel, hoe automatisch zit er ergenis, irritatie of frustratie bij mij. Dat zegt iets over mij. Voor mij is het heel leerzaam om dat te onderzoeken. Daar kan ik van genieten al duurt het ook wel eens een poos voordat ik ruimte heb om te onderzoeken.

Terugkomend op "2019, leuke dingen doen". Ik merk dat ik het fijn vind om een bepaalde mate van helderheid te hebben. Het geeft mij rust. De jaren hiervoor was ik gefocust op dingen buiten mij waarvan ik het idee had dat ik het nodig had om lekker in m'n vel te zitten. Inmiddels denk ik daar anders over. Meer en meer focus op Jezus. Leven door genade en in waarheid. Een voortdurend proces. Waarbij Hij spreekt en ik mag (leren) luisteren. Hij geeft onderwijs. Dat heb ik nodig. En Hij weet precies wat ik nodig heb, wat ik nodig heb om tot Zijn eer te leven. Zijn zorg is zo liefdevol. Ik, die niet anders kon dan in mijn hoofd doorgaan. Niet beter wist dan gevoelens te negeren. Die niet wist wat mijn behoeften waren. Ik, die Hem verweet dat ik me zo ellendig heb gevoeld. Ik kreeg van Hem te horen:  ga leuke dingen doen. Laat voor dit jaar de focus op werk los. Blijf luisteren naar Mij. Ik merk dat Hij raad geeft. Het is zo bevrijdend voor mij!

Er is niks nieuws onder de zon zegt Prediker. Ik ben niet de enige die onderwijs krijgt van God en Hij zorgt voor iedereen. Toch voelt Zijn liefdevolle zorg zo bijzonder! Aan Hem alle eer!