Ruzie zoeken

Afgelopen week las ik in 1 Korinthe 3 over Gods medewerkers en Gods werk. Over wel geloven en gered zijn en nog denken als de wereld. In vers 3 las ik: Jullie leven nog steeds als mensen van deze wereld. Want jullie zijn jaloers en zoeken ruzie. Jullie doen dus precies dezelfde dingen als alle andere mensen, die niet geloven. (BGT)

Ik ging bij mezelf na, hoe dat bij mij zit. Jaloers zijn ken ik, maar ruzie? Zoek ik echt ruzie? Mijn eerste reactie is dat dat wel mee valt. Totdat ik iets dieper bij mezelf graaf. En ik in gedachten na ga hoe ik in gesprekken reageer. Hoe praat ik over anderen?
Ik merk als ik me niet op mijn gemak voel bij een ander, of de ander doet of zegt iets wat ik als vervelend ervaar, ik automatisch negatief reageer.

Voorbeeldje. Ik vraag iets via de app aan iemand en diegene reageert niet. Geen reactie, vandaag niet, morgen niet. Een paar dagen later nog geen reactie. Eerlijk gezegd komen er bij mij dan negatieve gedachten. Over de ander en/of over mezelf. Mijn eerste reactie is dan: nou ja zeg, waarom krijg ik geen reactie? Of, achterlijk dat hij/zij niet even reageerd. Of: heb ik iets raars gevraagd, dat hij/zij niet reageerd?

Zo te reageren is een patroon wat ik gewend ben. Wat heeft dit te maken met ruzie zoeken? Bij ruzie denk ik aan verdeeldheid. Het voorbeeld wat ik geef, kan zomaar naar voren komen als ik met iemand anders in gesprek ben. Als het me hoog zit en ik me negatief uitlaat over degene die niet terug appt. Zorgt dat voor verbinding of voor verdeeldheid? Hmmm.. Jaloers zijn en ruzie zoeken..

Voordat ik iets afwist van gevoelens en hoe ons brein werkt, kon ik zo'n tekst lezen en denken: ah, jaloers mag ik niet zijn en ruzie maken moet ik ook niet doen. Ik nam me dan voor om dat niet meer te doen. Ik bracht het bij God en vroeg of Hij me daarbij wilde helpen. En als ik me bewust was dat ik jaloers was of ruzie maakte, wist ik, ja, wij blijven struikelen in zonde. Belijden en verder gaan. That's life.
Zoiets van, ik heb een gezwel, tja ziekte is er nu eenmaal. Ik vraag God of Hij me wil helpen. En intussen niets doen wat genezing bevordert.

Met lichamelijke pijn ga ik niet zo om. Ik bid en ik ga naar een arts. Desnoods laat ik me opereren. Dat het nog meer pijn kan gaan doen, veel tijd zal kosten om te herstellen, dat is niet iets wat me tegenhoudt om iets te (laten) doen zodat ik die pijn niet meer ervaar. Dat kunnen tijdelijke middelen zijn, die een poosje verdoving geven. Soms is dat eerst nodig en volgt er later een ingreep.

Even terug naar jaloezie en ruzie zoeken. Toen ik me ging verdiepen in gevoelens, leerde ik dat het ook over pijn gaat. Emotionele pijn. En dat er ook mogelijkheden zijn om te genezen. Daar is moed voor nodig. Moed om onder ogen te zien dat de pijn die je ervaart, te maken heeft met iets in jou. Het is zoveel eenvoudiger om te zeggen dat we pijn hebben omdat de ander iets zei, deed of niet deed.

Als we lichamelijk een wond hebben en iemand raakt die wond aan, kan dat pijn doen. Komt dat door die ander?
Die ander is een trigger, niet de oorzaak van die pijn, dat is onze eigen wond. Zonder wond kan dezelfde aanraking totaal geen pijn doen.

Als we dat bewust zijn, zijn we dan bereid om het emotionele genezingsproces aan te gaan?
Bij lichamelijke pijn kunnen we uit angst voor dat we iets mankeren, besluiten om niet naar een arts te gaan. Datzelfde kan ook op emotioneel gebied. Geen aandacht aangeven, desnoods een pleister op de wond  en zeker niet in een wond gaan roeren. Geen aandacht aan geven.

Ergens wel te begrijpen. Angst kan zo'n belemmering zijn. (of schaamte) Ik denk aan de woorden 'volmaakte liefde laat alle angst verdwijnen'. Wij zijn niet volmaakt. Jezus' liefde voor ons is dat wel. Door Zijn liefde kunnen wij onszelf liefhebben. En onze naaste als onszelf. Zouden we met Hem dan de stap wagen om te gaan voelen, te leren voelen? Te onderzoeken wat ons gevoel zegt? In Zijn liefde omgaan met anderen en onszelf. Wow! Daar kijk ik naar uit. Dat we dat doen! Omdat ik geloof dat we daardoor groeien in liefde en we meer en meer Gods liefde uit gaan stralen.