Reageren en gevoelens

Wat we denken en hoe we vervolgens reageren heeft alles te maken met wat we voelen. Achter ons gevoel zit een behoefte. Verderop kom ik hier op terug.

Bij communicatie tussen verschillende mensen hebben we te maken met verbale (woorden) en non-verbale (houding, toon, mimiek) communicatie. Zo is dat ook intern. In ons zijn gedachten (verbaal) en gevoelens (non-verbaal)

Er wordt gezegd dat non-verbaal meer zegt dan verbaal. Ook al zeggen we aardige woorden, als we met onze lichaamstaal dreigend over komen, komt dat laatste meer binnen dan het eerste. Ik geloof dat het intern net zo is. We kunnen met onze gedachten wel iets denken, maar als we iets anders voelen, voert dat de boventoon, toch?

Terug naar wat ik in de stories op Instagram plaatste. Daar zei ik: "iemand zegt iets tegen je en je voelt irritatie. Het volgende voorbeeld schreef ik er bij:

Je was vandaag vrij, je partner komt thuis uit zijn werk en er ligt speelgoed op de vloer.
Je partner:" wat een bende hier, al dat speelgoed hier! "

Welke boodschap komt er bij jou binnen?
A: "Hij denkt zeker dat ik de hele dag niks heb gedaan."
B: "hij heeft behoefte aan orde en stoort zich aan het speelgoed."
C: iets anders.

Wanneer je reageert zoals bij antwoord A, komt er een andere boodschap binnen dan er wordt gezegd. Achter je irritatie zit een behoefte die niet wordt ingevuld." Je irritatie is dat hij denkt dat je de hele dag niks hebt gedaan, terwijl dat niet waar is. Je bent juist de hele dag bezig geweest! Er kan een behoefte achter zitten van gehoord en gezien worden, erkenning.

Hieronder een ander voorbeeld, waarbij ik zal toelichten wat er gebeurd.

Situatie: Het is zaterdagochtend, man en vrouw zijn allebei thuis, liggen nog in bed. De hond moet uitgelaten worden, wat zij meestal 's ochtends doet. Deze ochtend voelt ze hoe moe ze is en bedenkt dat ze graag een poosje nog wil blijven liggen. Ze wil hem om hulp vragen.

Zij: ik wil graag even rust, ben nog moe en de hond moet uitgelaten worden. Zou jij dat willen doen?
Hij: zucht.., geeft geen antwoord en staat op. Daarna zegt hij iets wat ze niet verstaat.

Wat gebeurt er bij haar?
Die zucht! Het is alsof hij zegt: daar heb ik echt geen zin in, doe het lekker zelf! Ze voelt irritatie, altijd kan ze hier alles alleen doen!

Wanneer ze verder kijkt naar wat ze voelt, voelt ze zich gekwetst, gespannen, eenzaam, vermoeid.

Bij haar zit een behoefte die niet wordt ingevuld. (dat kunnen verschillende behoeften zijn: o. a. behoeften aan samenwerking, erkenning, gehoord worden) Ze vraagt niet voor niets om hulp! Hij regeert niet, zucht. Daardoor voelt zij irritatie. Je kunt elkaar toch gewoon helpen? Dat is toch normaal? Die hond is niet van haar alleen!

Wat gebeurt hier?

Haar gedachten zijn gedachten die voor haar gewoon zijn. Haar gedachten zijn voor haar waarheid. Het kan zijn als ze dit deelt met vriendinnen dat zij ook zeggen; "natuurlijk, ik vind het ook niet meer dan normaal om elkaar te helpen."

Is dat waar het om gaat? Gaat het erom wie er gelijk heeft, wie normaal reageert of niet normaal reageert? Wat is normaal?

Naar mijn idee gaat het ergens anders over. Waarover dan? Over wat zij voelt! Zij voelt zich gekwetst. Ze staat er alleen voor. Dat is hoe het is voor haar. Daar zit pijn. Pijn waar vaak geen aandacht voor is, omdat de irritatie de boventoon voert?

Stel je eens voor, hetzelfde gesprek, nu vanuit de situatie dat zij niet het idee heeft er alleen voor te staan, dat ze zich niet gekwetst voelt.

Zij: wil je iets voor me doen?
Hij: zucht.., geeft geen antwoord en staat op. Daarna zegt hij iets wat ze niet verstaat. 

Zij hoort zijn zucht en denkt: zou hij moe zijn, geen energie hebben om te helpen? Ze checkt dat.

Zij: heb je geen energie om iets voor me te doen op dit moment?
Hij: inderdaad, ik zie het even niet zitten.
Zij: okeej.

Ideale situatie hè? Je partner geeft antwoord, jij wordt gehoord en je hebt duidelijkheid.
Nog fijner zou het voor je zijn wanneer je partner wel de hond uit wilde laten. De realiteit is dat we te maken kunnen hebben met 2 volwassenen die allebei geen energie hebben om de hond uit te laten.

Het gaat mij niet om een ideale situatie. Het gaat mij erom dat gevoelens ons iets  duidelijk willen maken. Die non verbale communicatie, weet je nog? Die zegt iets over jou. De taal van ons lichaam, het gevoel, dat wil gehoord worden. Hoor je die taal en versta je die? Weet je hoe je daar naar kunt luisteren?

Dat heeft alles te maken met ons emotionele brein en patronen die we gewend zijn. In onze jonge jaren hebben we vaardigheden aangeleerd van volwassenen om ons heen. We leren praten, we leren hoe we onszelf kunnen aankleden. Dat is redelijk vanzelfsprekend. Minder vanzelfsprekend is dat we de vaardigheden leren om met gevoel en emoties om te gaan.

Als baby hebben we alleen maar de taal van ons lichaam, dat is gevoel ter beschikking. Het lijkt of we die taal verleren te verstaan. Alsof we alleen maar naar ons hoofd luisteren. Daardoor ontstaat er verwijdering. Verwijdering van jezelf en ook van degene die dicht bij je staan. Wie ben jij en wat heb je nodig? Wil je daar meer over weten? Ik vertel je er graag meer over. Het is mogelijk om vrijblijvend een afspraak te maken. Aan dit gesprek van ongeveer een uur, zijn geen kosten aan verbonden.
Je kunt hieronder eeen reactie achterlaten of mailen naar:
volledigeovergave@gmail.com