Trigger

Ik deel graag wat er in me omgaat. Deels omdat het mij helderheid geeft, deels ook om contact te kunnen maken met een andere ziel.

Gisteren las ik de zin: "omdat ik iets in mijn hoofd heb en zo moet het dan zijn"  Die woorden waren een trigger voor mij. Ik kon daar op dat moment niks mee. Vanmorgen was er een andere situatie waarbij die woorden in me op kwamen. Ik weet nu waarom ze triggerden.

Het is iets wat ik herken. Mijn behoeften schreeuwen om voorrang. Ik wil dat het gaat zoals ik het wil.
Wat is dat? Ik weet dat het mijn ego is die dat wil. Jezus heeft het over sterven aan mezelf. Wat houdt dat in voor mij? Wat denk ik dat Jezus daar mee bedoeld? Dat ik niet m'n ego m'n denken laat regeren. Wat dan wel? Zijn Geest woont in mij. Ik leef, maar niet ik, Jezus leeft in mij. Mijn geest laten regeren in mijn denken, door Zijn Geest. Dat is in strijd met wat mijn ego wil. Strijd in mijn denken. Daarmee naar Jezus gaan. Hem vragen om wijsheid. Hij geeft mij hulpmiddelen. O.a. een lijst met gevoelens en behoeften. Wanneer ik kijk wat mijn gevoel is en welke behoeften erachter zit, krijg ik helderheid in het denken van mijn ego. Mijn ego wil schuld bij een ander zoeken. Wil de verantwoording voor mijn gevoel bij de ander leggen. Ik voel me rot omdat de ander vervelend doet. Dat begon al in het paradijs. Adam die zei: Eva gaf mij de vrucht, Eva die doorverwees naar de slang. Het zit in me en daar kan verandering in komen. Ik heb de keuze om het zo te laten of er mee naar Jezus te gaan. Hij wil dat ik op Hem ga lijken. Dat kan dóór Hem. Helderheid in m'n gevoel en behoefte helpt me daar bij.

Als voorbeeld de situatie van vanochtend. Ik wil m'n zoontje vanavond meenemen naar vrienden en vraag per app of hij bij hen naar bed kan. Vriendin reageert prima, neem jij een bedje mee? Ik heb geen bedje en zoontje slaapt altijd in 'n groot bed. Dus ik wil gewoon dat hij bij hen in een bed kan slapen. Ik weet niet of dat oké is voor vriendin. Ik wil luisteren naar haar en tegelijkertijd wil ik gewoon dat het gaat zoals ik het wil. Wat gebeurt er in mijn hoofd? Ik voel irritatie en in m'n gedachten vormen zich verwijten zoals: wat doet ze lastig zeg, hij kan toch gewoon in een bed van hen?
Ergens hoor ik ook een stem die zegt: je weet niet wat haar redenen zijn, mss heeft ze het liever niet, een ander kind in hun bed. Daar reageer ik op in mezelf met: wat een onzin, wat geeft dat nou, mijn kind in haar bed? Ik wil luisteren naar haar en zit te worstelen in m'n hoofd omdat ik ook wil luisteren naar mezelf. Ik wordt me bewust van mijn ego. Die maakt verwijten en oordeelt over de ander. Welke behoefte zit hierachter? Behoefte aan voortgang. Ik wil niet dat mijn plannen stagneren door een ander. Is dat wat Jezus mij leert? Volgens mij niet. Nadat ik gezegd heb dat ik geen bedje heb, zegt vriendin dat zij er wel 1 op zolder heeft. Ik besluit om anders te reageren dan mijn ego wil. Ik geef aan dat zoontje in een groot bed kan en als het voor haar fijner is dat hij in het campingbedje slaapt, we dat kunnen proberen en vraag wat voor haar prettiger is. Zij reageert: maakt mij niet uit hoor! Dan gaat hij lekker in het grote bed!

Door dit stukje communicatie leer ik veel! Over mezelf en over God! Ik word me (opnieuw) bewust dat wat mij triggert in woorden of gedrag van een ander, alles zegt over mijzelf☺️ En leer zo door te lezen op insta. Dankbaar voor de lessen! 🙌